لابلای این شب بوهای خوش رنگ , میان عطر یاس های وحشی تنها حضور تو حس کردنی است خزان آشفته شمعدانی ها نیز فقط با ترنم اشک پاک آسمان چشمانت بهاری می شود.شاپرک ها را هم به یادت می توان به جشن نیلوفرهای آبی دعوت کرد وپل های تردید را دور زد.با تو می شود درختی را کاشت در فراسوی زمان وپیچکی از بوته عشق به دورش پیچاند ولحظه ای بر قلب مهربانت آرمید.می شود سفری کرد در آسمان خیال خانه ات ودست نوازشی کشید بر گیسوان سیاه شب.می شود اطلسی ها را ناز کرد وبه حجم سبز ایوان رسید .آری می شود مثل تو پاک ومهربان بود