دل شکسته ام گرفته است......
 و باز در یک عصر پاییزی دلم گرفته است....
دلی که همچو برگهای درختان پاییزی زرد و خشک و خسته است ...
آری دل شکسته ام بدجور گرفته است.....
 قدم میزنم در کوچه پس کوچه های شهر پر از سکوت...
یک غروب سرد و بی روح پاییزی ، یک دل عاشق ولی تنها و دلتنگ
  با کوله باری از غم و غصه و یک سوال بی جواب!
 قدم میزنم و به سرنوشت خویش می اندیشم!

یک عصر سرد پاییز ، یک نیمکت خالی ، و برگهای زردی که
 با همان نسیم آرام باد بر زمین میریزند....!
یک بغض غریب در گلویم ، یک احساس بر باد رفته در وجودم ، یک
رویای محال در خیالم ، با پاهای خسته و دلی نا امید از این زندگی همچنان
 قدم میزنم با همان دل شکسته و دلتنگ.....
 دستان خالی ام ، قلبی پر از آرزو در دل اما نا امید ، صحنه تلخ غروب
  در میان برگهایی که از درختان می افتند....