گاهگاهی بگذار

که برای تو بگویم دل من

وسعت عشق تو را تاب نیاورد و شکست

گاهگاهی بگذار

که چنان پیچک سرسبز بهار

پای آن شاخه ی تبدار بمیرم یک شب...

من که در باور تو عاطفه ها را کشتم

گاهگاهی بگذار

که بگریم تا صبح

و بگویم دل من

از شکستن دلت شاد نگشت...

گاهگاهی بگذار

که برای تو همان هاله ی دور

و همان خاطره باشم

بگذار

گاهگاهی بگذار...