چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت گرفته و به جاش یه زخم همیشگی
رو به قلبت هدیه داده زل بزنی و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی حس کنی
که هنوزدوستش داری. چقدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیوار تکیه بدی که یه بار
 زیرآوار غرورش همه وجودت له شده. چقدر سخته تو خیال، ساعتها باهاش حرف بزنی
اما وقتی دیدنش هیچ چیز جز سلام نتونی بگی. چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های
اشک گونه ها تو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه هنوز دوستش داری...

تقدیم به گمگشته ترین گمگشته دلم ...