هیچ

پروانه نیستی و هی تویی که تمام لحظات زندگی مرا محاصره کردی.....

 تویی که نمی دانم کی خواهی آمد....

اصلاً بگو ببینم می آیی؟

می آیی.... تا با تمام دلتنگی های سرزمین آرزوهایم وداع کنم؟

می آیی.... تا شقایق های قلبم دوباره جان بگیرد؟

می آیی.... تا از دریای نگاهت

قطره ای هم بر کویر چشمانم بریزم؟

می آیی.... تا ستاره های آسمان زندگانیم

از ناله های شبانه ام آرام بگیرند؟

کاش می دانستم از اوج کدامین قله ،

از دل کدامین شب ، از عمق کدامین

جنگل خواهی آمد....

تا برایت قلبم ، این بزرگ ترین سرمایه ام را

پیش کش آورم و به تو بگویم :

                        **** دوســتــــت دارم****