کاش در این نا کجا اباد در میان بی راهه ها رهی می یافتم به سوی آزاد زیستن به سوی روشنایی و کاش پرواز را هر گز از یاد نمی بردم، ای کاش شیطان ریشه درخت قلبم را با تبر نفرت از آسمان جدا نمی ساخت تا در سرزمین پشیمانی فرود نایم.ای کاش بادبادک کودکی ام را به این آسانی از کف نداده بودم و ای کاش دنیا این چنین تاریک و خاموش نبود...