عشق عشق می آفریند عشق زندگی می بخشد زندگی رنج به همراه دارد رنج دلشوره می آفریند دلشوره جرات می بخشد جرات اعتماد به همراه دارد اعتماد امید می آفریند امید زندگی می بخشد زندگی عشق می آفریند عشق عشق می آفریند

پاکترین عشق آنجاست که انتظاری نیست: در عدم وابستگی

زخود هر چند بگریزم ، همان در بند خود باشم ، من آن آهوی تصویرم ، شتاب ساکنی دارم

زندگیت پیشاپیش در درون خویش سازمان یافته است. حیات از حیات برمیخیزد. غنچه به سیمای گل میشکفد، کودک نیز فردی بالغ میشود. به هر مرحله اعتماد کن و قدرش را بدان و بگذار مرحله بعد بدون تلاش به سراغت بیاید

من دوست داشتم .....پس انسان را آفریدم "، پس عشق ، با هیجان جنسی بسیار تفاوت دارد. عشق پر از خلاقیت ، شعور و آگاهی ، آزادی و.... است

عاشقت گشتم تو گفتى عاشقان دیوانه اند، عاقبت عاشق شدى دیدى که خود دیوانه اى

یکی از بهترین ها می گوید: اگر کسی واقعاً یکی را دوست داشته باشد، بیشتر از اینکه بهش بگه دوست دارم میگه مواظب خودت باش، پس مواظب خودت باش

شب به کوی عشقم و روز در ویرانه ای / دل همی گوید بیا با هم بسازیم خانه ای/ عاشقان خانه ندارند دل مگر دیوانه ای / یار اگر پرسید نشان منزل ما را بگو ... میدان عشق ، خیابان وفا ، کوچه دل

دوستی بسته پیچیده به روبان ها نیست که کسی روز تولد به کسی هدیه کند ولی من تمامیت خود را در سفره چرمینی خواهم پیچید و شبی در چار سوی بادها رها خواهم کرد چه کسی می داند؟؟ شاید از برکه متروکی هم صدفی صید شود

واقعیتی که تجربه میکنید انعکاس انتظارهایتان است اگر هر روز همان تصاویر را فرا افکنید واقعیت شما هر روز همان گونه خواهد بود هرگاه توجه کامل باشد ، از میان اغتشاش و آشفتگی نظم و روشنایی پدید می آورد

بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه ی عشق تر است. (سهراب سپهری(

می دونی دوست یعنی چی؟ یعنی: د: داشتن . و: اونی که . س :ستایش کردنش . ت: تمومی نداره

اگه تنها بودی تو تنهاییت احساس کردی که تنها بنده تنها فقط تویی ناراحت نباش چون یکی رو داری که خودش تنهاست اما هیچوقت تنهایی رو برای بنده هاش نمیخواد به اون رجوع کن میبینی که تنها نیستی

زندگی به من آموخت که چگونه گریه کنم اما گریه به من نیاموخت که چگونه زندگی کنم....تو نیز به آموختی چگونه دوست بدارم اما به من نیاموختی که چگونه تو رو فراموش کنم

اگر باران بودم آنقدر می باریدم تا غبار غم را از دلت پاک کنم اگر اشک بودم مثل باران بهاری به پایت می گریستم اگر گل بودم شاخه ای از وجودم را تقدیم وجود عزیزت میکردم اگر عشق بودم آهنگ دوست داشتن را برایت مینواختم ولی افسوس که نه بارانم نه اشک نه گل و نه عشق اما هر چه هستم دوستت دارم

پازل دل یکی رو بهم ریختن هنر نیست..... هر وقت با تیکه های شکسته ی دل یک نفر ، یک پازل جدید براش ساختی هنر کردی

با عشق زمان فراموش می شود و با زمان عشق

نازنینم چه دعایی بهتر از این: خنده ات از ته دل. گریه ات از سر شوق،.نبود هیچ غروبت غمناک

عشق چیست؟ افسانه ای بیش نیست. با لبخندی آغاز می شود با بوسه ای جان می گیرد با قطره ای اشک پایان می پذیرد

این جمله همیشه یادت باشه: زندگی گل سرخی است که گلبرگهایش خیالی و خارهایش واقعی است

دلم احساس غم دارد/ در این انبوه ویرانی/کمی تا قسمتی ابری/ و شاید باز بارانی

چنین گفت زرتشت........عاشق عاشق شدن باش و دوست داشتن را دوست بدار از تنفر متنفر باش به مهربانی مهر بورز با آشتی آشتی کن و از جدایی جدا باش..........

دریا باش که اگر کسی سنگ به سویت پرتاب کرد، سنگ غرق شود نه آنکه تو متلاطم شوی

سه جمله ی زیبا: 1) اگر اولش به فکر آخرش نباشی آخرش به فکر اولش می افتی. 2) لذتی که در فراغ هست در وصال نیست چون در فراغ شوق وصال هست و در وصال بیم فراغ . 3) آغاز کسی باش که پایان تو باشد

یاد گرفتم که عشق با تمام عظمتش 3-2 ماه بیشتر زنده نیست یاد گرفتم که عشق یعنی فاصله و فاصله یعنی 2 خط موازی که هیچگاه به هم نمی رسند یاد گرفتم در عشق هیچکس به اندازه خودت وفادار نیست و یاد گرفتم هر چه عاشق تری ، تنهاتری

زندگی را از طبیعت بیاموزیم ، چون بید متواضع باشیم ، چون سرو ، راست قامت‌‌، مثل صنوبر، صبور، مثل بلوط مقاوم، مثل رود روان، مثل خورشید با سخاوت و مثل ابر با کرامت باشیم.

کاش می شد گریه را تهدید کرد/ مدت لبخند را تمدید کرد/ کاش می شد در میان لحظه ها/ لحظه ی دیدار را نزدیک کرد

 گفتمش بی تو چه می باید کرد ؟ عکس رخساره ی ماهش را داد .. گفتمش همدم شبهایم کو ؟ تاری اززلف سیاهش راداد .. وقت رفتن همه رومیبوسید به من ازدور نگاهش راداد .. یادگاری به همه داد و به من... انتظار سرراهش را داد

روزی که دلم پیش دلت بود گرو/ دستان مرا سخت فشردی که نرو/ روزی که دلت به دیگری مایل شد/ کفشان مرا جفت نمودی که برو

من بی پناهم تو بی گناهی - دل به تو دادم ، چه اشتباهی- از تو کشیدم شکل کبوتر - نقاشی ام رو بگذار و بگذر- تو این نبودی، من بد کشیدم - آخه دلت رو هرگز ندیدم- تو بی گناهی، من بی پناهم - ایمن بمانی از اشک و آهم

اشکی که بی صداست/ پشتی که بی پناست /دستی که بسته است/ پایی که خسته است/ قلبی که عاشق است/ حرفی که صادق است / شعری که بی بهاست/ شرمی که آشناست/ دارایی من است/ ارزانی شماست..........

کنون کز من به جا مشت پری در آشیان مانده/ و آهی زیر سقف آسمان مانده/ بیا آتش بزن این آشیان، این بال و پرها ر/ رها کن این دل غمگین و تنها را

 بنام آفریننده عشق...: تو را با اشک خون از دیده بیرون راندم آخر هم/که تا در جام قلب دیگری ریزی شراب آرزوها را/ به زلف دیگری آویزی آن گلهای صحرا را/ مگو با من، مگو دیگر، مگو از هستی و مستی/ من آن خود رو گیاه وحشی صحرای اندوهم

 یک شبی با یاد تو بدرود خواهم گفت و رفت/ خاطراتت را به جوی آب خواهم گفت و رفت/ در فرار شعرهایم یک شبی خواهم نشست/ آخرین اشعار خود را بر تو خواهم گفت و رفت/ با خیالت بر دیار قصه ها رفتم ولی

همیشه برای کسی بخند که میدونی به خاطر تو شاد میشه... واسه کسی گریه کن که میدونی وقتی غصه داری و اشک میریزی برات اشک می ریزه... برای کسی غمگین باش که در غمت شریکه... عاشقه کسی باش که دوستت بداره!

شبی غروب می کنم کنار چشمهای تو/ وبی گناه می روم به دار چشمهای تو/ من از تمام عاشقی به این بسنده می کنم /که یک دقیقه سر کنم کنار چشمهای تو

نگاهی آشنا به یاس کردم/ تو را در برگ گل احساس کردم ...خلاصه در کلاس ناز چشمت/ دو واحد عاشقی را پاس کردم

 زمانی که مرا به دنیا آوردند می گفتند همه را دوست بدار اکنون که دیوانه وار دوستش دارم می گویند فراموشش کن

یک عشق عروج است و رسیدن به کمال ، یک عشق غوغای درون است و تمنای وصال ، یک عشق سکوت است و سخن گفتن چشم ، یک عشق خیال است و....خیال است و....خیال

اگه از یاد تو رفتم... اگه از یاد تو رفتم اگه رفتی تو زدستم اگه یاد دیگرونی ...من هنوز عاشقت هستم با وجود اینکه گفتی ...دیگه قهری تا قیامت با تموم سادگی هام/ گفتم اما.... به سلامت شاید این خوابه که دیدم ...هر چه حرف از تو شنیدم قلب ناباور من گفت من به عشقم....نرسیدم! پیش از این نگفته بودی ... غیر من کسی رو داری توی گریه توی شادی ….سر رو شونه هاش بذاری تو رو می بخشم و هرگز دیگه یادت نمی افتم.... برو زیبای عزیزم ... تو گرونی ... من چه مفتم

دو خط موازی فقط هم مسیرند... قرار است امشب دو ماهی بمیرند که دیگر سراغی ز دریا نگیرند قرار است چشمان ما بسته گردند اگر چه پر از آرزوهای پیرند و بوی جهنم که آید از این شهر و مردان اینجا چه نا سر به زیرند تمام فصولی که می آید امسال بدون شک از ابتدا سردسیرند بعید است امسال دستان سردم بدون بهار شما جان بگیرند و یک سال دیگر گذشت و نفسهام از این لحظه های پر از غصه سیرند شب سرد و بی انتهای زمستان قدمها مردد ولی ناگزیرند دو خط موازی رسیدن ندارند دو خط موازی فقط هم مسیرند

 زندگی رسم خوشایندیست........زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ........زندگی پرشی دارد اندازه عشق.........زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود........زندگی حس قریبی است که یک مرغ مهاجر دارد........زندگی سوت قطاریست که در خواب پلی می پیچد........زندگی گل به توان ابدیت........زندگی ضرب زمین در ضربان دل هاست......

کاش در محبت شک نبود/ تک سوار مهربانی تک نبود/ کاش بر قابی که بر جان و دل است/ واژه تلخ خیانت حک نبود

زندگی زیباست ای زیبا پسند! / زنده اندیشان به زیبایی رسند/ آنقدر زیباست این بی بازگشت/کز برایش می توان از جان گذشت

زندگی خفتن نیست، زندگی پرواز است، زندگی بال گشودن ز زمین، زندگی اوج گرفتن بر سر قله ی عشق، زندگی پر زدن از آغاز است.

اگر آید به جانم هر سه یک بار/ غریبی و اسیری و غم یار/ اسیری و غریبی چاره داره/ ولی آخر کشد ما را غم یار...

مرگ من روزی فرا خواهد رسید/ در بهاری روشن از امواج نور/ در زمستانی غبار آلود و دور

بی تو یک روز در این فاصله ها خواهم مرد/ مثل یک بیت ته قافیه ها خواهم مرد

زندگی تفسیر سه کلمه است: خندیدن.... بخشیدن.... و فراموش کردن.... پس.... بخند.... ببخش.... و فراموش کن

به 3 چیز اعتماد نکن: دل، زمان و عمر...دل رنگ پذیره،زمان در تغییره،عمر در تقدیره

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است/ باش فردا که دلت با دگران است

ما را یک دل از خوبان جدا نیست/ ولی صد حیف خوبان را وفا نیست

از این عشق به هر عشق جهان میخندم/ هرکه آرد سخن عشق به آن میخندم/ روزی از عشق دلم سوخت که خاکستر شد/ بعد از این سوز به هر سوز جهان میخندم