بهار 1386 - .... «« " پرنده رانده شده از بهشت " »»‍‍ ....

astarte54

غرشی دگر نمود
موج خسته از سفر
در طلسم عاشقی
بهر ساحل سکوت
خاطرات بردگی
رمز تلخ عزلتش
عاقبت رها شده
جز ترانه های عشق
قصد غربتش نبود
کرد با نهیب خود
خک تشنه را خطاب
ای که نغمه ام تو را
شد تلاطم امید
قطره های من تو را
شاهدان زندگی
از تو خواهشی به جز
همدلی نباشدم
ای که بهر اوج من
سهم بی صدا شدی
از دلش رها نمود
رنج خواهش سکوت
ساحل نجیب یار
داد پاسخش چنین
ای غرور قامتم
ناظر اسارتم
استواری تنم
سینه ات سپهر من
افتخار مام بحر
قهرمان آبها
سالهاست کاین سکوت
کرده لانه در دلم
جور داغ آفتاب
آشنای زخم من
آسمان دگر مرا
نیست یار غمگسار
قصه ی ستارها
نیست بر لبم نثار
شد اسارت زمین
داستان تلخ من

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:17 عصر | نظرات دیگران()

astarte53

دل من
با نفس گرم صدف
چند صباحی ست
که امید
به فردا دارد
وطنم
در غم دریای سفر
گوهر مستی مرا
می خواند
من در این
آبی هجران زده ام
نغمه آزادی یک چلچله را
می شنوم
که در این بستر خونین افق
جز به ره عشق
ندارد پرواز
غم این مرغ مهاجر
به یقین
از دل تار من و توست
که بر این شام صدا
ضربه زند
پیک سحر

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:16 عصر | نظرات دیگران()

astarte52

می دونم دلت گرفته ؛ من برات سنگه صبورم
چی شده تنها نشستی ؛ مثل تو از همه دورم

واسه من زندگی سرده ؛ نکنه تو هم غریبی
کاش می شد اشکهات و پک کرد؛بمیرم تو هم بریدی؟

چه تبسم قشنگی ؛ وقتی به غمها بخندی
اخه ارزشی نداره ؛ دل به این دنیا ببندی

نازنین دنیا همینه ؛ اون که خوب بود بدترینه
نکنه تنهات گذاشته ؛ اخره عشقها همینه

این روزا عشقها خیاله ؛ حتی فکرشم محاله
عشق پک پیدا نمی شه ؛ باشه هم رو به زواله

می دونی چقدر عزیزه ؛ قطره سپید شبنم
مثل اون اشکهای نازن ؛ رو تن گلهای مریم

نازنین خدا بزرگ ؛ غم و از خودت جدا کن
ما که تنها نمی مونیم ؛ افرین اخمات و وا کن

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:15 عصر | نظرات دیگران()

astarte51

تو کجایی که ببینی زندگیم چه سوت و کوره
قربون چشای نازت"چشم تو از من چه دوره

نمی بخشم خودم و روزی که چشمات و بستی
اگه بودم پیش چشمات"من و تنها نمی زاشتی

کاش منم با تو می مردم"دیگه تنها نمی موندم
دستاتم از من گرفتی"مگه عاشقت نبودم

نمی دونی چه غریبم"میون این همه ادم
زنده موندن خیلی سخته"خودم و دارم می بازم

دیگه ارزشی نداره"عمر من رو به زواله
کاشکی بودی و می دیدی"کسی که به غم دچاره

حالا من تنها نشستم " ای برادر خیلی خستم
اسم تو برام عزیزه"هر جا هستی یادت هستم

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:14 عصر | نظرات دیگران()

astarte50

می دونم دلت گرفته ؛ من برات سنگه صبورم
چی شده تنها نشستی ؛ مثل تو از همه دورم

واسه من زندگی سرده ؛ نکنه تو هم غریبی
کاش می شد اشکهات و پک کرد؛بمیرم تو هم بریدی؟

چه تبسم قشنگی ؛ وقتی به غمها بخندی
اخه ارزشی نداره ؛ دل به این دنیا ببندی

نازنین دنیا همینه ؛ اون که خوب بود بدترینه
نکنه تنهات گذاشته ؛ اخره عشقها همینه

این روزا عشقها خیاله ؛ حتی فکرشم محاله
عشق پک پیدا نمی شه ؛ باشه هم رو به زواله

می دونی چقدر عزیزه ؛ قطره سپید شبنم
مثل اون اشکهای نازنت ؛ رو تن گلهای مریم

نازنین خدا بزرگه ؛ غم و از خودت جدا کن
ما که تنها نمی مونیم ؛ افرین اخمات و وا کن

بهار امسال
امسال سال غریبی بود غریب تر از گذشته ها
رو سفره عیدی فقط غباری بود از غصه ها

بهار فقط اسمش و داشت مثل یه قاب کاغذی
روزاش پر از دلتنگی و شبهاهش به رنگ کهنگی

انگاری خورشیدی نبود واسه طلوع زندگی
یه جاده بود رو به سراب اخرشم اوارگی

زمین تو اوج تشنگی بارون می خواست خیلی زیاد
همش می گفت تموم می شه همین روزاست بارون بیاد

قناری هم توی قفس صداش و از یاد برده بود
چراغهای خیابونها شعلشون و باد برده بود

حتی دیگه هیزم شکن چوبی نداشت که بشکنه
تو جنگل زندگیمون امروز دلها رو می شکنه

اخرشم نفهمیدیم روزا چه زود حروم شده
جوهر خودنویس من مثل بهار تموم شده
ش

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:13 عصر | نظرات دیگران()

astarte49

شاخه با ریشه خود حس غریبی دارد باغ امسال چه پاییز عجیبی دارد

غنچه شوقی به شکوفا شدنش نیست دگر با خبر گشته که دنیا چه فریبی دارد

خاک کم اب شده مثل کویری تشنه شاید از جای دگر مزرعه شیبی دارد

سیب هر سال در این فصل شکوفا می شد باغبان کرده فراموش که سیبی دارد

در دل باغ چه رازیست که در فصل بهار باز از زردی پاییز نصیبی دارد ش

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:12 عصر | نظرات دیگران()

astarte48

عشق معنیش غم غصه خوردن یکدم
دیگه عاشق نمی شم که بمیرم از غم
گریه هام تموم نمیشه وقتی نیستی تو همیشه
وقتی من برات می خونم گوش بدی یه بار چی میشه
اگه من یه روز نمیرم با نگاه تو می میرم
واسه تو فرقی نداره بمیرم یا که نمیرم

******
سا لهاست تو رو ندیدم رو لبات خنده ندیدم
اگه با کسی نبودی چرا من تو رو ندیدم
تو می خوای تنهام بزاری تو غرورم پا بزاری
ولی من دستتو خوندم می دونم دوستم نداری
درد وغم یه روز تمومه همه رو خدا می دونه
توی که تنها میمونی زندگی برات حرومه
عشق معنیش غم غصه خوردن یکدم
دیگه عاشق نمی شم که بمیرم از غم
دیگه عاشق نمی شم که بمیرم از غم
دیگه عاشق نمی شم که بمیرم از غم

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:11 عصر | نظرات دیگران()

astarte47

یادش به خیر اون قدیمها زمون بچگی ما
بازی می کردیم تو گلها غصه میشد جدا زما
مادربزرگ مهربون مونسمون.همدم مون
میون باغچه وگلها قصه می گفت برایمون

حالا دیگه تو این روزها دلها شده همه سیاه
گل وفا تو قلب ما با کینه ها شده فنا
تموم شد اب برکه ها گلهل به شکل سخره ها
پرنده ها تو اسمون دونه دونه از هم جدا
حتی همون یه پنجره با صدهزارتا منظره
مثل دلها شکسته شد تو ذهن ما شد خاطره
خونه ما خرابه شد مادربزرگ اواره شد
زمون شادیها گذشت دلها پر از گلایه شد

از اون زمون بچگی روزها گذشت به سادگی
دیگه روز و حتی شبها برام نداره تازگی
حالا ببین چه پیر شدم از این زمونه چه سیر شدم
این روزگار مهربون با ما شده نامهربون
جون ما رو به لب رسوند با اون همه خط و نشون
یادش بخیر.یادش بخیر چه زود گذشت یادش بخیر
طلوع نور.غروب کور گذشته ها یادش بخیر
گذشته ها یادش بخیر
گذشته ها یادش بخیر

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:10 عصر | نظرات دیگران()

astarte46

سر راه بر پُل نوشتم یاسمین
روی برگِ گل نوشتم یاسمین
بر تن خورشید و ماه و کهکشان
چون نشانی از تو دیدَم، یاسمین

اسم تو ترانه وار نوشته شد
شعر من دیوانه ی نام تو شد
من به او حسادتم شد که چرا
شعر من هم تشنه ی کام ِتو شد

یاسمین گل پیش تو خار میشود
شاغل از عشق ِ تو بیکار میشود
انتظار و انتظار و انتظار
مُنزَوی در خانه بیمار میشود

بی تو ای طبیبِ درمان های من
ثانیه در انتظار سال میشود
با خُلوص ِ دِل نیَت کردم، بگو
چه نصیبِ صاحِبِ فال میشود؟

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:10 عصر | نظرات دیگران()

astarte46

توی این خَلوَتگهِ غمناکِ سبز
که با تو بودنُ یادم میاره
توی این گهواره ی دیروز ِ ما
دستِ من دستِ تو رو کم میاره

روی این صندلی ما نشسته بودیم، من و تو
تو به من ذل زده بودی، مَن ِ بی خَبَر به تو
تو ازم قول میگرفتی که همیشه بمونم
من همیشه عهد میبستم با دل ِ تنهای تو

توی این خَلوَتگهِ غمناکِ سبز
یه روزی با یه فرشته من میام
تا بگم کی هستم، از کجا میام
تا بگم از زندگی من چی میخوام

رفتن ِ تو باورم شُد تا که برگشتی دوباره
تویی که نجُستی جُز من توی شبهات یه ستاره
اما ایندفعه دل ِ من تو رو تنها جا میگذاره
آخرین مِصرَع ِ این شعر روز ِ اول ِ بهاره

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:9 عصر | نظرات دیگران()