AESCULAPIUS - .... «« " پرنده رانده شده از بهشت " »»‍‍ ....

astarte47

یادش به خیر اون قدیمها زمون بچگی ما
بازی می کردیم تو گلها غصه میشد جدا زما
مادربزرگ مهربون مونسمون.همدم مون
میون باغچه وگلها قصه می گفت برایمون

حالا دیگه تو این روزها دلها شده همه سیاه
گل وفا تو قلب ما با کینه ها شده فنا
تموم شد اب برکه ها گلهل به شکل سخره ها
پرنده ها تو اسمون دونه دونه از هم جدا
حتی همون یه پنجره با صدهزارتا منظره
مثل دلها شکسته شد تو ذهن ما شد خاطره
خونه ما خرابه شد مادربزرگ اواره شد
زمون شادیها گذشت دلها پر از گلایه شد

از اون زمون بچگی روزها گذشت به سادگی
دیگه روز و حتی شبها برام نداره تازگی
حالا ببین چه پیر شدم از این زمونه چه سیر شدم
این روزگار مهربون با ما شده نامهربون
جون ما رو به لب رسوند با اون همه خط و نشون
یادش بخیر.یادش بخیر چه زود گذشت یادش بخیر
طلوع نور.غروب کور گذشته ها یادش بخیر
گذشته ها یادش بخیر
گذشته ها یادش بخیر

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:10 عصر | نظرات دیگران()

astarte46

سر راه بر پُل نوشتم یاسمین
روی برگِ گل نوشتم یاسمین
بر تن خورشید و ماه و کهکشان
چون نشانی از تو دیدَم، یاسمین

اسم تو ترانه وار نوشته شد
شعر من دیوانه ی نام تو شد
من به او حسادتم شد که چرا
شعر من هم تشنه ی کام ِتو شد

یاسمین گل پیش تو خار میشود
شاغل از عشق ِ تو بیکار میشود
انتظار و انتظار و انتظار
مُنزَوی در خانه بیمار میشود

بی تو ای طبیبِ درمان های من
ثانیه در انتظار سال میشود
با خُلوص ِ دِل نیَت کردم، بگو
چه نصیبِ صاحِبِ فال میشود؟

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:10 عصر | نظرات دیگران()

astarte46

توی این خَلوَتگهِ غمناکِ سبز
که با تو بودنُ یادم میاره
توی این گهواره ی دیروز ِ ما
دستِ من دستِ تو رو کم میاره

روی این صندلی ما نشسته بودیم، من و تو
تو به من ذل زده بودی، مَن ِ بی خَبَر به تو
تو ازم قول میگرفتی که همیشه بمونم
من همیشه عهد میبستم با دل ِ تنهای تو

توی این خَلوَتگهِ غمناکِ سبز
یه روزی با یه فرشته من میام
تا بگم کی هستم، از کجا میام
تا بگم از زندگی من چی میخوام

رفتن ِ تو باورم شُد تا که برگشتی دوباره
تویی که نجُستی جُز من توی شبهات یه ستاره
اما ایندفعه دل ِ من تو رو تنها جا میگذاره
آخرین مِصرَع ِ این شعر روز ِ اول ِ بهاره

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:9 عصر | نظرات دیگران()

astarte45

جمله از این کوتاه تر نمیشود
آخر از این ساده تر نیست

بگو،
بگو که نشاید جسارت گفتنش
همانند سلامی خشک و خالی ست

بگو،
بگو که گفتنش خوشرنگ
همانند گل ِ نقش بسته بر قالی ست
بُروز عشق سخت است
لیک پایانش به خوشحالی ست

دوستت دارم

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:8 عصر | نظرات دیگران()

astarte44

پاییز واسم پُر از تو بود
سرشار ِ بوسه و غزل
فصل خزون عشق تو بود
دقیقه های بی هَدَر

برگ ریخته ی درختا
زیر پاها له شد و ما
دِلخوش از بودن ِ با هم
گوش نمیدادیم به بَرگا

گوش نمیدادیم چرا که
تنها بودن رو ندیدیم
اونی که تنهاس میدونه
چرا چیزی نشِنیدیم

با خودم یه عهدی بستم
که سَفَر بی تو نَرَم
دستتُ بوسه زَدَم
دست کشیدی بر سَرَم

من و تو عُمریه با پرنده پرواز میکُنیم
من و تو روزمونُ با بوسه آغاز میکُنیم
من و تو دِل به دِل ِ غم نمیدیم
توی شب های سیاه ترانه آواز میکُنیم

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:7 عصر | نظرات دیگران()

astarte43

سبد سبد ترانه، شعرهای عاشقانه
عاشق دگر کجا بود، در ظلمت زمانه؟

مدّعیان عاشقی در وادی بهانه اند
اسیر این خفت مشو که عاشقان شبانه اند

مدّعی ِ عاشق روز دَم از جدایی میزند
شب زنده دارِ حَق ولی حرفِ خدایی میزند

دلدادگی چون نعمتی ست، عاشق تو انکار مَکُن
صوفی، تو گر دل میدهی این راز آشکار مَکُن

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:6 عصر | نظرات دیگران()

astarte42

اسیرم و اسیرم
اسیر روی ماهِت
در بهشتُ وا کن
با خُرَّم ِ نگاهت

روشن ِ چشمهای تو
خوابُ ازم میگیره
تو عُمق ِ ظُلمَت ِشب
نگاه ِ من اسیره

غرور من یه عالَمَس
وقتی تو هستی پیشَم
بدون تو یه لحظه هم
حتا آروم نمیشم

سکوت سرمستی ِ من
نقش ِ گل ِ اطلَسیه
وقتی تو از پیشم میری
درد ِ من از بی کسیه

بی کسی هم بد دردیه
توی عبور ِ جادّه ها
اسیرِ بی کسیم نکُن
شاکی ام از پیاده ها

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:4 عصر | نظرات دیگران()

astarte41

به جای یادگاری
دِشنِه زدی به بالم
خیره شدی به چشمام
گفتی دوستت ندارم

شدم یه بی همه کس
همسایه ی جنونت
لعنت به رفتن تو
حتی به این سکونِت

دلم از عشقت خون شد
آکنده از جنون شد
جز خاطِرِت هیچ نموند
پوست، گوشت ِاستخوون شد

یه عاشقی همیشه
نَفَس نَفَس دوستت داشت
اما دل سنگ تو
نطفه ی کینه رو کاشت

تو بودی که شکستی
پیکر و قامتش رو
به میل نفس شومت
دور ریختی زحمتش رو

حالا توی جدالش
با غم عشق و باور
جدایی بین ماها
میزنه حرفِ آخرش

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:4 عصر | نظرات دیگران()

astarte40

دوستی خاطره سازه
دَرِش بر همه بازه
درمون ِ بی کسی هاسُش
واسه تنهایی یه سازه

سازی که صداشُ با عشق
به دل ِ عاشق میبازه

من و تو راهی ِ غربت شده ایم
دِلِمون دِلزَده شد از زندگیش
بین ِ ما حِسّ ِ سکوت جوونه زد
نرسیدیم به گُل ِ یابندگی

اما دوس شَُدن همیشه
چشمهء آب گواراس
حتّا نوشیدن ِ این آب
بهترین نعمت ِ دنیاس

دوستی خاطره سازه
دَرِش بر همه بازه
درمون ِ بی کسی هاسُ
واسه تنهایی یه سازه

سازی که صداشُ با عشق
به دل ِ عاشق میبازه

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 3:0 عصر | نظرات دیگران()

astarte39

من همونم که قدیما باش بودی
تو همه ترانه ها هَمپاش بودی

من همونم که دِلِش مثل ِ دِل ِ تو خاکیه
اونی که طالِبِ عشق و شب و دلدادگیه

من همون تشنه لَبَم که عَطَشِش شَدید شُده
آخه عاشق شده و تَلخی ها ناپَدید شده

توی دنیای قشنگِ دل ِ تو جا دارم
هَرجا هست شمعی توی مَحفِل تو جا دارم

تو جدال تَن به تن به فکرتم
توی تنهایی ِ تن به فکرتم

اگه هم خنده بیاد رو لبِ من
با تَبَسّم، بی درنگ به فکرتم

من همون تشنه لَبَم که عَطَشِش شَدید شُده
آخه عاشق شده و تَلخی ها ناپَدید شده

| نوشته شده توسط AESCULAPIUS در چهارشنبه 86/3/30 و ساعت 2:58 عصر | نظرات دیگران()

< << 36 37 38 39 40 >> >

درباره خودم